Łunochod zlokalizowany przez NASA

Łunochod

17 listopada 1970 roku rosyjska sonda Łuna 17 dostarczyła na powierzchnię Księżyca zdalnie sterowany, bezzałogowy łazik - Łunochod 1. Urządzenie pracowało przez jedenaście miesięcy, pokonało ponad dziesięć kilometrów drogi i umożliwiło moskiewskim naukowcom przebadanie 80 tyś. metrów kwadratowych powierzchni Księżyca.

Misja łazika została uznana za jeden z największych sukcesów mało znanego radzieckiego księżycowego programu badawczego. Po jedenastu miesiącach Łunochod 1 zamilkł i jednocześnie zakończył swoją misję. Przez blisko czterdzieści lat nikt nie potrafił jednoznacznie zlokalizować miejsca ostatecznego spoczynku łazika na Księżycu. Tak było, aż do tego roku, kiedy wiosną, Lunar Reconnaissance Orbiter NASA wypatrzył go na powierzchni księżyca. NASA już wcześniej podejmowała próby lokalizacji Łunochodu 1, ale podstawową trudnością było jednoznaczne określenie jego współrzędnych. Naukowcom udało się w końcu pokonać tę trudność w momencie, kiedy przypomnieli sobie, że na łaziku poza przyrządami badawczymi zamontowano retroreflektor promieni laserowych (umieszczony na podstawie porozumienia francusko-radzieckiego). W latach siedemdziesiątych minionego wieku wysyłane z Ziemi promienie laserowe po odbiciu się od retroreflektora były odbierane w dwóch obserwatoriach astronomicznych: Krymskim Obserwatorium Astrofizycznym w Naucznym oraz Obserwatorium na szczycie Pic du Midi we francuskich Pirenejach.

Lokalizacja Łunochodu 1 (źródło. NASA)

Tym razem skorzystano z pomysłu sprzed lat. Impulsy światła laserowego, które zastały wysłane w kierunku Księżyca z 3,5 metrowego teleskopu w Obserwatorium Apache Point w Nowym Meksyku, dzięki reflektorowi wróciły z powrotem do obserwatorium. Odnaleziony Łunochod 1 i drugi łazik, Łunochod 2 (wysłany w 1973 roku) są rutynowo używane do badań naukowych prowadzonych na Ziemi. Poprzez pomiar czasu odbić impulsów laserowych z różnych miejsc na powierzchni Księżyca, naukowcy mają możliwość precyzyjnego odwzorowania orbity satelity Ziemi.

Źródło: NASA Science News